امام صادق علیه السلام یک پسری داشت به اسم اسماعیل. بعضی وقت ها یک کار هایی می کرد اسماعیل. در روایات هم هست. گاهی یک کار های خلافی انجام می داد. یک بار آمدند گفتند که اسماعیل تب کرده است، تب شدید. حضرت سریع حاضر شدند ببینند قضیه چیست. ایشان معصوم است، علم غیب دارد، به هر حال در مسائل پزشکی هم وارد بودند اهل بیت. آمدند بالای سر اسماعیل، دیدند که نه، تب تب زمینه داری نبوده که حالا رفته باشد یک جایی سرما خورده باشد و این ها. حضرت به اسماعیل فرمود که اسماعیل چه کار کردی؟
این ها به ما می خواهند یاد بدهند اگر اتفاقی برایتان در این دنیا بیفتد که غیرطبیعی باشد، به خودتان نگاه کنید. اسماعیل گفت که آمدم خونه، یکی از این خادم ها عصبانی ام کرد. دنبالش کردم. این خورد زمین. وقتی خورد زمین، من دیگر رفتم. حضرت گفت همین است. گفت خدا خیلی دوستت داشته که با این تب می خواهد گناهت را همینجا پاک کند. از امثال این روایت بسیار هست.
هم سیره ی اهل بیت هم دستور اهل بیت بر این هست که این ها می خواهند به ما یاد بدهند که اگر اتفاقی برایتان در این دنیا می افتد و غیرطبیعی است ، به خودتان نگاه کنید.
ما اگر عرض می کنیم که اگر یک وقت خدایی نکرده ممکن است عمر کسی در اثر گناه کم بشود، بلا سر کسی بیاید، به این معنا نیست که همدیگر را نگاه کنیم یکی فوت کرد بگوییم آه، این یک گناهی کرده و امروز فوت کرد ، نه. ما حق نداریم دیگران را قضاوت کنیم. میگوید خودت اگر یک بلایی سرت آمد مراقب باش.