از امام نقل می کردند، خانم ایشان از در که می آمد، خیلی وقت ها یادش می رفت که این در را ببندد. حالا ببینید این آقا به این عظمت که طوفانی راه انداخت، حرکتی راه انداخت، در خانه چجور بوده است، جالب است.
خب ما چه می گوییم؟ ما می گوییم در را ببند دیگر. یک کلمه حرف زدن طوری نیست که. می آیی، در را هم ببند. دختر ایشان نقل می کند از امام، من بالاخره هر وقت می بینم خانم می آید، همین که می نشنید پیش ایشان، ایشان اجازه می گرفت، می رفت در را می بست و دوباره می نشست پیش ایشان. خب یک لحظه به خانم بگو که می آیی داخل، درب را ببند. ایشان فرموده بود من اجازه ندارم به ایشان دستور بدهم. این امام که اینقدر غوغا کرد در خانه اینجور بوده است.
یک وقت برای خانم ایشان مهمان می آید. ایشان می گوید بی ادبی است شما مهمان ها رها کنید بروید چایی درست کنید و این ها، شما به مهمان هایت برس، چایی و این ها با من. این سماور هم خراب بوده، کلی تکان می دهد زغال هایش و این ها. سماور را راه می اندازد، تشریفات را آماده می کند. می گوید شما بیا ببر برای مهمان.
در شرع زن یک وظایفی دارد، نوکر که نگرفته ای که در را ببند، در را باز کن.