«وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ» (اعراف:۹۶).
در کافی روایت مفصلی هست از امام باقر علیه السلام، فرمود آن ها که می گویند ما مُحبّ امیرالمومنین هستیم، «ثُمّ لا یَکُونُ مَعَ ذلِکَ فَعّالاً»، فعالیتی ندارند در جهت امیرالمومنین، فرمود این به چه دردی می خورد؟ فرمود هیچ به درد نمی خورد، «لَا نَفَعَهُ إیّاهُ شَیئاً». هیچ به درد نمی خورد.
می گویی امام حسین، پایش بایست. امام حسین چه کار کرد؟ شما هم همان کار را بکن. می گویی امیرالمومنین؟ حضرت در ادامه فرمود، بلکه رسول خدا که از امیرالمومنین بالاتر است، اگر رسول خدا را هم خیلی دوست داشته باشی ولی سیره و سنت ایشان را عمل نکنی، به درد نمی خورد. فرمود حرف خدا را گوش بدهید.
اهل بیت شخصیت حقیقی می خواهند، یعنی ما تصمیم بگیریم حقیقتمان اهل گناه نباشد، خدا می فرماید شما اهل گناه نباش، بقیه اش با من. «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ». از آسمان، از زمین برکت می آید.
این باور می خواهد، باید حرکت کرد. آن وقت ما سر جایمان نشسته ایم، می گوییم خب ما که حرکت کردیم!