بنده می بینیم که ده سال پیش با امسال باید یک تغییری می کردم، باید یک رشدی یک معنویتی یک خدایی یک پیغمبری اضافه شده باشد. باورم بیشتر شده باشد. می بینم هیچ تکانی نمی خورم. خب این هاست که بلا سر انسان می آورد. اذیت به نزدیکان خودت… .
امام صادق علیه السلام فرمود «مَن کانَت له امرأهٌ تُؤذِیهِ» ، این در مورد خانم ها نیست فقط، در مورد بچه ها هست در مورد پدر ها هست در مورد همسایه ها هست. اگر کسی خانمی دارد، خانمش اذیتش می کند، اذیت هم برمی گردد به زبان، ما ها استاد استفاده ی بد از این زبان ها هستیم.
اذیت شاخ و دم ندارد. من عرض کردم روایت دارد که اگر می بینید چیزی بگویید که طرف مقابلتان بدش می آید، نگویید. نگاه کنید بعضی وقت ها اذیت می دانید به چیست؟ به درخواستی است که او نمی تواند عمل کند. هر روز روی ذهن این، برو ماشین را عوض کن! خب یا باید برود کار حرام انجام دهد تا پول در بیاورد یا با این پول نمی تواند فعلا. یک مقدار دندان روی جگر بگذار. مرد رفته اینقدر زحمت کشیده ، می رود بیرون با دمای عجیب و غریب، میروی مغازه چیزی بخری، او یک اخلاقی دارد. میروی اینور اداره یک چیزی انجام بدهد، این یک اخلاقی دارد. اصلا نمی شود به بعضی ها نگاه کرد. خب مرد با این همه سختی می آید خانه، حالا خانمش یک بساطی در می آورد.
چرا دیر آمدی؟ یکبار دیگر دیر بیایی، این جور و آن جور. خب دیر و زود آمدن گاهی دست خود انسان هست، گاهی هم دست خود انسان نیست، یک دفعه ترافیک می شود دیگر.
امام صادق علیه السلام فرمود، اگر کسی خانمی دارد که خانمش اذیت می کند او را، «لَم یَقبَل اللّهُ صلاتَها وَ لَا حَسَنَهً مِن عملِها حتی تُطیعه و تُرضِیه». خدا نمازش را قبول نمی کند، حالا هی بیاید مسجد، باید بیاید نماز را بخواند ولی به دردش نمی خورد. رشد ایمان ندارد. درجا زدن همین است دیگر، بنده می بینیم که ده سال پیش با امسال باید یک تغییری می کردم، باید یک رشدی یک معنویتی یک خدایی یک پیغمبری اضافه شده باشد. باورم بیشتر شده باشد. می بینم هیچ تکانی نمی خورم. خب این هاست که بلا سر انسان می آورد. اذیت به نزدیکان خود می کنیم. اذیت به نزدیکان خودت، نه نمازت را قبول می کند، نه همه ی اعمال حسنه ات را قبول می کند، بیا اصلا شهر را شام بده. «حتی تُطیعه و تُرضِیه»، تا اینکه رضایت شوهرش را جلب کند، دست از اذیت بردارد. «وَ کانَت أوّلُ مَن تردُ النارَ»، اولین کسی که وارد جهنم می شود این زن است.
اما برای اینکه مردم دعوایشان نشود، امام صادق عاقل است، می داند این طرف را بگویند، آن طرف را هم باید بگوید، «و علی الرَّجُلِ مِثلُ ذلک الوِزرِ». مرد هم همین است، فکر نکنید فقط در مورد خانم ها می گوید. «و العذاب اذا کانَ مؤذیاً لَها»، شوهر هم تا وقتی اذیت می کند همسرش را می گوید نمی خواهم خانه ی مادرت بروی. چرا آخه؟! نمی خواهم، اعصاب برادرت را ندارم. خب شما اعصاب برادرش را نداری، او که اعصاب دارد، او یک عمر با آن ها زندگی کرده. شما یک دفعه می گویید نمی خواهید بروید خانه ی آن ها. مگر می شود؟ این ظلم است، این ستم است. اذیت است. پدر او را داری اذیت می کنی به خاطر خودت خب از برادر خانمت خوشت نمی آید، خب نیاد. آبرو داری کن. یک دفعه می گوید من از باجناقم خوشم نمی آید. می نشیند در مهمانی یک قیافه ای می گیرد، اصلا نمی شود نگاهش کرد. خب با او قهر هستی، بقیه چه تقصیری دارند؟ چرا با بقیه اینگونه می کنی؟ یعنی قرار است همه ی دنیا آزار بدهند همدیگر را؟ نه! خانه هایمان لا اقل نباید اینجور باشد.
اذیت نکنید همدیگر را، چه می شود اذیت نکنیم همدیگر را؟ نمی خواهید امام زمان دیده شود؟ ما می خواهیم فردا هم ایشان را اذیت کنیم! چون یاد گرفته ایم! اذیت شاخ و دم ندارد که.