یعنی قرار است انگار همه ی دنیا آزار بدهند همدیگر را؟ از بیکاری است که باید اعصاب همدیگر را خرد کنیم.
اذیت مومن حرام است. پدر و مادر که می شود گناه کبیره. عاق والدین یعنی اذیت والدین. نه اینکه بگویند عاقت کردم یعنی اذیت. بعضی ها حرف را جزو عمل محسوب نمی کنند، اذیت کردن ها ، حالا نگوییم همه، اکثرش با همین زبان هاست. زبان را خدا داده، نعمت بزرگی هم هست، بسیار نعمت بزرگی است، با همین زبان می شود رفت بهشت. ولی ما از زبان به بدترین مدلی که هست استفاده می کنیم. مثل اذیت کردن. اذیت مومن حرام است.
اذیت شاخ و دم ندارد. من عرض کردم، روایت دارد که اگر می بینید چیزی بگویید که طرف مقابل بدش می آید، نگویید. یک وقت نهی از منکر می خواهی بکنی، یک وقت نه ، چیز های الکی است. چرا دیر آمدی؟! یک بار دیگر دیر بیایی، اینجور، آنجور! مهمانی می روند خانه ی همدیگر، از راه که می آید، خانواده ی همسر باشد، خانواده ی شوهر باشد یا عروس، فرقی نمی کند. آمده همین که می نشیند سر سفره می گوید نمکش کم بود! این ترشی را از کجا گرفته ای؟ چرا از او نگرفتی؟ سبزی را از کجا گرفته ای؟ لوبیا را از کجا گرفته ای؟ لپه را از کجا گرفته ای؟ روغنش چقدر زیاد است! مادرت قشنگتر می پخت. یعنی اذیت مگر شاخ و دم دارد؟ به جای تشکر کنند، اول می گویند این قرمه سبزی مثل آن که آن دفعه درست کردی نیست. خب این اذیت نمی شود بنده خدا از صبح ایستاده است پای غذا. شش نوع غذا درست کرده است. حضرت عالی بیایی نوش جان کنی! مهمان حالا هرکسی باشی. پدربزرگ هستی، مادربزرگ هستی، عروس هستی ، داماد هستی، هرکه هستی. چرا از آن ها نخریده ای؟! بابا خرید الان تمام شد! دیگر نمی تواند برود پس بدهد که برای شما؛ نگو.
اذیت پدر و مادر حرام است، گناه کبیره هم هست. اذیت دیگران تکرارش می شود گناه کبیره. خدایی نکرده ما گاهی وقت ها در گناه کبیره غرقیم، بعد فکر می کنیم چرا حالات معنوی پیدا نمی شود. کی امام زمان را ببینیم! منتظریم که انگار حضرت بیکار نشسته ، چقدر ما آدم های خوبی هستیم! ببیند کدامتان گناه کبیره کمتر انجام می دهد، برود سراغ آن ها!