اصول هیات داری و آسیب شناسی هیات های مذهبی (۶): روابط عمومی و تبلیغات

زمان تقریبی مطالعه: ۴ دقیقه
۳.۳
(۳)

مقدمه

(اصول هیات داری و آسیب شناسی هیات های مذهبی) سلسله یادداشتی است که در آن سعی شده تا به اصول و قواعد هیئت داری و همچنین آسیب شناسیِ هیئت‌های مذهبی پرداخته شود. در شماره‌های پیشینِ این مجموعه ما با مطالب مختلفی در این باره آشنا شدیم که می‌توانید از طریق کلیک روی این لینک آن‌ها را مطالعه نمائید. در این قسمت نیز به برخی نکات مهم درباره ی روابط عمومی و تبلیغات هیئت خواهیم پراخت. از شما دعوت می‌کنیم که در این قسمت نیز با جامعه الاحکام همراه باشید.

 

 

یک) تبلیغات وروش های آن

یک هیات خوب علاوه بر آنکه باید برنامه های مفید و پرمحتوایی داشته باشد، باید تبلیغات هم داشته باشد. هیچ عیبی ندارد که یک هیات مراسم خود را با پوستر و بنر و پیامک اطلاع رسانی کند و بلکه در بسیاری موارد لازم هم هست؛ فقط نباید تبلیغات به اسراف و زیاده روی بینجامد و در عین حال باید از بهترین روش ها و زود بازده ترین آنها استفاده کرد. مثلا ممکن است ساخت تیزر کوتاه تلویزیونی و پخش آن از شبکه استانی و سراسری اثرش با چاپ بنر و انواع دیگر تبلیغات قابل مقایسه نباشد، اگر هیات واقعا کیفیتی دارد که می تواند پاسخ گوی مردم شرکت کننده در مراسم باشد این روش ها بسیار خوب است. هر چند نمی توان انکار کرد که اگر مجموعه ای مخلصانه و با رعایت آداب دینی تشکیل شود و ادامه یابد خیلی از شرکت کنندگان خود به خود به این مراسم جذب می شوند و اثر این نوع تبلیغات (محتوای خوب و مشاهده عمل دینی در هیات) بسیار بسیار موثر تر از هر تبلیغ دیگری است و به نظر می رسد حقیقتا بهترین نوع جذب و تبلیغ برای یک هیات بالا بردن کیفیت هیات است.

توجه:

  1. برخی از مسائل و موضوعات باید با نیاز و نگاه منطقه و محل تنظیم شود و نمی توان برای هر هیاتی یک نوع تبلیغ را تجویز کرد؛ ولی برای همه ی هیات ها کیفیت و رضایت مخاطبان بهترین تبلیغ و بلکه ماندگارترین تبلیغ است.
  2. یکی از مصادیق تبلیغات، تولید و توزیع محصولات محتوایی هیات (سخنرانی ها، مقالات، جزوات، مداحی ها و …) است که باید با همکاری اعضای هیات به صورت مکتوب تکثیر شود و همین طور گاهی با تلاش اعضای متخصص در زمینه نرم افزار تولید و به شرکت کنندگان؛ بلکه عموم مردم ارائه گردد.

 

دو) بیان جزییات

نباید بی جهت از بیان جزییات در تبلیغات صرف نظر شود؛ حتی المقدور برخی از جزییات را می توان با پیامک یا از طریق سایت هیات اطلاع رسانی کرد. اگر هیات مکانی برای نگه داری و بازی کودکان دارد یا امکانات رفاهی خاصی را که برای مردم اهمیت دارد فراهم کرده یا فروشگاه محصولات فرهنگی و کتاب خانه قفسه باز دارد یا محلی برای پارک ماشین در نظر گرفته، باید همه اینها را به شرکت کنند گان اطلاع رسانی کند.

 

سه) پیگیری روابط عمومی

آشنا نبودن مسوولان روابط عمومی هیات ها به نحوه و میزان پیگیری برای دعوت از سخنرانی فاضل و خوش بیان برای مراسم هیات، به خصوص در ایام خاص یکی از ضعف های هیات های مذهبی است. اگر یک هیات یا مدیر آن به این نتیجه رسید که فلان شخص برای سخنرانی یا مداحی هیات مناسب است باید از هفته ها قبل بلکه از چندین ماه قبل از مراسم از روابط عمومی بخواهد که پیگیری مستمر و مصرّانه ای برای دعوت از آن شخص داشته باشد و با کم ترین جواب رد شنیدنی از کوره در نرود و تصمیم خود را عوض نکند؛ بسیاری از اوقات افرادی که برای اجرای مراسم به یک هیات دعوت می شوند از پیگیری و اصرار روابط عمومی آن پی می برند که این مجموعه از روی حساب و مدبرانه تصمیم به دعوت از افراد می گیرد و این طور نیست که هر کسی که ممکن بود و با هر سلیقه ای برای اجرای برنامه دعوت شود. همین طور روابط عمومی باید بتواند قبل از حضور مدعوین (مداح، سخنران و …) اطلاعات لازم از هیات و مخاطبان را در اختیار ایشان قرار دهد و تدارکات و امکانات لازم جهت اسکان را برای مهمانان فراهم کند. خلاصه اینکه: پیگیری، پیگیری، پیگیری …. اصل اساسی در روابط عمومی است.

 

چهار) هماهنگی

از آنجا که گاهی ممکن است بیان القاب و عناوین برای مداح یا سخنران به خصوص در شهرهای بزرگ و در محدوده و تیراژ بالا ناخوشایند و غیر واقعی باشد؛ باید قبل از درج و تبلیغ هر اطلاعیه، بنر یا تیزر تبلیغی، مطالب مربوط به سخنران یا مداح با ایشان هماهنگ شود تا نسبت به تصحیح یا تغییر متن تبلیغات اظهار نظر نمایند.

 

پنج) مهمانی و میزبانی

گاهی پیگیری روابط عمومی یا مدیر هیات برای دعوت از هیات های دیگر یا رفتن دسته جمعی اعضا به سایر هیات ها علاوه بر اینکه باعث انس، گفتمان و وحدت بین هیات ها می شود، موجب تنوع در مراسم نیز هست و مجموعه ها با فضاها، سلایق و تجربیات جدیدی روبه رو می شوند و نگاه آنان به محیط اطراف و خدمات سایر زحمت کشان در عرصه دین باز تر و واقعی تر می شود؛ هیچ هیاتی را نباید کوچک دانست و باید به همه هیات ها و اعضای آن به عنوان برپا کنندگان و شرکت کنندگان در مجالس اهل بیت ع احترام کرد، به خصوص پیش کسوتان و خیمه های کهن را.

این پست چقدر مفید بود؟

برای رتبه بندی روی یک ستاره کلیک کنید!

نظر خود را ارسال کنید

آدرس ایمیل شما درج نخواهد شد