آموزش احکام وضو (۳) : نیت وضو

مقدمه

وضو یکی از مقدمه های واجب برای عبادت در پیشگاهِ خداوند مهربان است و شرط صحیح بودن نماز به شمار می رود. در این قسمت با مدد الهی در چندین شماره تمامی احکامِ وضو در وبسایت جامعه الاحکام درج خواهد شد. در این شماره به عنوانِ سومین قسمت، به بیان جایگاه نیت در وضو خواهیم پرداخت؛ پس از نیت وضو، کارهای آن با شستنِ صورت شروع می شود و با مسحِ پای چپ پایان می پذیرد ، وچون این مراحل باید به ترتیبِ خاصی انجام بگیرند به آن وضوی ترتیبی می گویند. این مراحل را در شماره ی بعدی آموزش خواهیم داد.

نیت در وضو

از آنجا که وضو از عبادات محسوب می شود و تمام عبادات باید با نیت خالص انجام شود، وقتی می خواهید وضو بگیرید باید نیت کنید؛ یعنی با قصدِ قربت (نزدیک شدن به خداوند و کسبِ رضایت او)  و با این انگیزه که وضو دستور خداست و برای اطاعتِ فرمانِ او انجام می شود این کار را انجام دهید.

نیت و قرب به خداوند

با توجه به این که نزدیک بودن و صمیمیت و مقرب بودن به هر کسی یا مقامی نشانه هایی دارد، معلوم می شود که هر کس ادعای نزدیک بودن یا مقرب بودن به درگاهی دارد حتما نسبت به آن مقام یا شخص حرف شنوی دارد و از روی میل و با حالتِ خرسندی و خشنودی پیروی می کند. بنابراین برای اینکه ادعای مقرب بودن معلوم شود لازم است شخصِ مدعی، گوش به فرمان و پیرو و فرمان بر مقام مورد نظر باشد. در اینجا وضو یکی از نشانه های پیروی و فرمان‌بری و گوش به فرمان بودن است.

وقتی شخصِ نمازگزار برای نماز خواندن و راز و نیاز با خدای خود وضو می گیرد و از دستور شرعی نماز استفاده می کند و آن گونه که خود می خواهد عمل نمی کند معلوم می شود که نسبت به خداوند متعال حالت اطاعت و فرمانبرداری دارد؛ در این حالت و این ذهنیت لازم است در هنگام وضو و نماز خواندن و به طور کلی در هنگام عبادت و به جا آوردنِ مناسکِ دینی در شخص وجود داشته باشد.

منبع:

• کتاب درسنامه ی احکام عمومی، جلد اول، علیرضا محمدی نژاد؛